Nareszcie! Powoli przestaję być domowym lekarzem, pielęgniarką, sanitariuszką i aptekarką.
Inhalator do szafy. Syropy wypite. Gile i kaszle pożegnane. Nastała era bez-chusteczkowa. Nasz mały szpital uznaję za zamknięty!

Wirusom i zarazkom mówimy kategoryczne nie! Spławimy was naszym brakiem czasu, ważniejszymi sprawami i obowiązkami niecierpiącymi zwłoki. A sio!

A teraz, kiedy już mój etat w służbie zdrowia został zlikwidowany, oddam się swoim stałym zajęciom: gotowania, sprzątania, zabawiania, rozbawiania, łez ocierania, usługiwania, przynoszenia, wynoszenia, przypominania, pamiętania, nalewania, podawania aż w końcu padania.

Ale potem słyszę:"Wiesz mamo...lubię Cię..."